Το άρθρο αυτό γράφτηκε πριν από τρία χρόνια και δημοσιεύτηκε στο LinkedIn στις 25 Απριλίου του 2017.
Σήμερα το δημοσιεύω στο blog μου, γιατί αισθάνομαι μεγάλη χαρά που βλέπω ξανά να στρεφόμαστε προς στην ουσία των πραγμάτων. Οι δείκτες έχουν παγώσει και η ηγεσία αναδεικνύεται μέσα από υψηλές αξίες και πράξεις ουσίας.
«Μερίδια αγοράς , ποσοστά επίτευξης, ρυθμοί ανάπτυξης, όλα κρίσιμα ποσοτικά μεγέθη ή δείκτες που καθορίζουν την επιτυχία ή την αποτυχία, που διαχωρίζουν το σημαντικό από το ασήμαντο. Φυσικά κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την χρησιμότητας τους, όμως η κυρίαρχη θέση τους στα σημερινά συστήματα διοίκησης είναι ανησυχητική.
Σε ένα κόσμο που αλλάζει με εξωφρενική ταχύτητα, η πλειονότητα των σύγχρονων ηγετών ακολουθεί ένα σύστημα διοίκησης που στοχεύει στην ποσοτική εκτίμηση των απαιτήσεων και κατ’ επέκταση στην ποσοτική και μόνο αξιολόγηση των αποτελεσμάτων. Μήπως όμως αυτή η προσέγγιση θέτει εξ’ ορισμού στο περιθώριο την ποιότητα της ηγεσίας; Μήπως συντηρεί την υιοθέτηση ενός παρωχημένου συστήματος διεκπεραιωτικής ηγεσίας που επικεντρώνεται στη διαχείριση των διαθέσιμων πόρων αδιαφορώντας για την ποιότητα των αποφάσεων ή των αποτελεσμάτων, αρκεί «τα νούμερα να ευημερούν»;
Μπορεί να είναι ευρέως αποδεκτό ότι η ποιότητα είναι υποκειμενική υπόθεση έχει όμως και αντικειμενικές διαστάσεις και είναι παρακινδυνευμένο να παρακαμφθεί γιατί τότε ελλοχεύει ο κίνδυνος να χαθεί το δάσος για το δέντρο. Σε αυτή την περίπτωση ο ηγέτης ενδέχεται να εθιστεί σε μία άκρως παθητική και στείρα τακτική που στερείται ποιότητας λόγου και σκέψης, που βασίζεται σε παιδαριώδη επιχειρήματα, αδικαιολόγητους κομπασμούς και ευτελή τεχνάσματα προκειμένου να κερδίσει το παιχνίδι των εντυπώσεων.
Σε μία περίοδο υψηλών απαιτήσεων, κρίσιμα θέματα και αναγκαίες μεταρρυθμίσεις δεν ωφελεί να αφήνονται στα χέρια ηγετών που μέσα από την ευημερία των αριθμών επιζητούν την αναγνώριση της πλειοψηφίας των μετόχων, των εργαζομένων και των συνεργατών – κάνοντας συμβιβασμούς με απαιτήσεις μειωμένης καλλιέργειας και ευφυΐας. Η μακροχρόνια προσαρμογή σε αυτή την δεοντολογία ενισχύει τη μετριότητα και οδηγεί σταδιακά στο μηδενισμό.
Στις μέρες μας είναι αναγκαίο περισσότερο από ποτέ άλλοτε οι ηγέτες να μπορούν να δώσουν ουσία στους αριθμούς και στις λέξεις, να εμπνεύσουν τους συνεργάτες τους προσφέροντας τους προοπτική και όραμα μέσα από μια κουλτούρα εμπιστοσύνης και ομαδικότητας.
Γιατί η προοπτική και το όραμα διώχνουν τη μοιρολατρία και οδηγούν σε πρωτοποριακές πράξεις και αποτελέσματα υψηλής ποιότητας. Η ηγεσία δεν είναι συνταγή για να πετύχει. Προϋποθέτει βαθιά γνώση του εαυτού μας, προϋποθέτει αυθεντικότητα.»
Comments